Z tematyką szeroko rozumianych łączności pierwszą styczność
miałem w roku 1989, gdy to u znajomego w aucie
zobaczyłem radiotelefon cb. Wtedy potraktowałem to jedynie jako gadżet,
ale już w roku 1991 złapałem bakcyla i zakupiłem sprzęt na pasmo 11m.
Przygoda z CB zaczęła się około roku 1991 od wizyty u kolegi (Jacek "Kaktus" Sadyba). Zauważyłem u niego taką fajną "gadaczkę", posłuchałem i zapragnąłem...
Tak mnie wzięło że musieliśmy założyć cokolwiek i jakkolwiek...
Pierwsze radio to poczciwa cobra 19+. Sprzęt szeroki jak stodoła, odsłuch 40 kanałów w jednym... ale kogo to... działało i tylko to się liczyło.
Pierwsza antena: 40cm magnesówka na 1.5m "maszcie" z zamontowaną na szczycie tacką do szklanek...
Pierwszy "zasilacz": prostownik od kolejki piko... niestabilizowany burczałem we wszystkim: w lodówkach, w grzejnikach... o telewizorach i radiach nie wspomnę.
A potem kolejne modernizacje: pierwsza półfalowa prawdziwa antena bazowa, pierwszy maszt 5.5m, pierwsze radio z rfgainem (pr. wilson), pierwsze wielobandowe (ss403)...
A potem już poszło gładko: podniesienie masztu, pierwsze radio wstęgowe (pr. richard), pierwsza antena kierunkowa(yagi)... ?
W 1995 roku z silnym postanowieniem uzyskania licencji operatora radiowego przystąpiłem do kursu organizowanego przez Towarzystwo Użytkowników Radiotelefonów.
NIestety życie zmusiło mnie do zweryfikowania planów i przerwania kursu.



Aż do roku 2005 nic nie wskazywało na to iż wrócę do próby
uzyskania pozwolenia. Wtedy to trafiłem na kilka osób,
które ponownie rozpaliły we mnie chęć
poszerzenia wiedzy w zakresie krótkofalarstwa, usilnie namawiając do zdania egzaminu.
Z pomocą Darka SQ5DM zakupiłem pierwszy radionadajnik KF Icom ic-735,
a dzięki otrzymanemu od Aleksandra SQ5IZI dipolowi na 80m mogłem
osłuchiwać się z procedurami obowiązującymi w pasmach amatorskich.